Баламыз болса, ажыраспас едік
«Босағасын алтыннан соқсаң дағы, бала сүймей адамның мейірі қанбаған». Үй ішінен нәрестенің күлкісі шықпауы, бесіктің тербелмеуі мен ойыншықтың сылдыры естілмеуі отбасы үшін үлкен қасірет. Адам тағдырына Жаратқаннан басқаның әмірі жүрмесі анық. Бойға шарана бітпеуі туа біткен дерт немесе кейіннен келген кеселден болуы ықтимал. Белгілі бір себепке жүгіну біз үшін үйреншікті мәселе. Көбінесе себебін іздеп, сол себептің салдарынан құтылуға тырысамыз. Бірақ біз әр істің ар жағындағы астарын барлап көруге тырыспаймыз. Болған нәрсенің барлығы бір Алланың қалауы, бір Алланың әмірі.
Дені сау қаншама адамдарға да бала бітпеген. Бойға шарана біткен күннің өзінде де түсік тастауы, тоғыз ай көтерген нәрестенің шетінеп кетуі, өсіріп, бағып-қаққанда ата-анасының көз алдында дүниеден озуы да мүмкін ғой. Себебі, бұл өмір сынақтан тұрады. Алла басымызға салған барлық сынақтың соңында қайыры боларын естен шығармағанымыз жөн. Мысалы, бір қалааралық автобусқа міне алмай қалдым деп күйініп, үлгермегені үшін жұрттың бәрін сөгіп, кінәлаған адам сол автобустың жол апатына ұшырағанын естігенде сабасына түсіп, ашуы қайтары сөзсіз. Осы тұрғыдан алғанда көпшілік әр нәрсенің жақсылығы боларына көз жүгірте бермейді.
Оқуға түсеміз, жұмысқа тұрамыз, үйленеміз, үй боламыз, бала сүйеміз, бастық боламыз, қартаямыз. Мұндай мерекелі де, берекелі ғұмыр кешсек қуанып, керісінше өрбісе өкпелейтініміз несі? Өміріміздің керемет болуы үшін тағдырға өткізіп қойғанымыз бардай, ойлағанымыз болмаса күйініп өкінуіміз дұрыс па? Әр атқан таңда сол күнімізді мағыналы өткізуге, адамзат атаулыға пайда келтіруге деген жаңа бір қадам жасауға күш-жігеріміз дайын тұрсын. Әр күнімізді құр күйбең тірлік қамымен өлтірмей, адамгершілікке, сүйіспеншілік пен мейірімділікке толтыра білейік. Кітап оқыңыз, өнермен айналысыңыз, тіл үйреніңіз, ағаш суарыңыз, көшеде жүрген күшікке бір үзім нан тастаңыз, айналаңыздағы адамдарға сәлем беріңіз, біреудің халін сұраңыз. Ғұмырыңыздың мағынасын арттыру өз қолыңызда.
Дереккөз: muslim.kz
