ҚҰРБАН ШАЛУДАҒЫ КЕЙ МӘКРУҺТАР

قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَنْ ضَحَّى طَيِّبَةً بِهَا نَفْسُهُ مُحْتَسِبًا لِأُضْحِيَّتِهِ كَانَتْ لَهُ حِجَابًا مِنَ النَّارِ. (طب)

Пайғамбарымыз (с.а.у.) былай дейді: “Кімде-кім көңіл қалауымен және сауабын тек Aлла Tағаладан күтіп құрбан шалса, (бұл құрбан) oл адам үшін жаһаннам отынан (қорғайтын) перде болады” (Taбарани, әл-Mужам ул-кәбир)

Құрбандықты жыққан соң пышақты қайрау мәкруһ. Өтпейтін пышақты құрбандықтың алқымына апарып қайта алып, қайраған соң бауыздау, ол кезде малдың сол күйі жатуы оған азап болғандықтан харам. Бірақ, олай сойылған малдың етін харам емес.

Өтпейтін пышақпен бауыздау, өтпейтін пышақпен кескілеу, соятын жерге сирағынан сүйреп апару, жұлынға дейін бірден кесу, құрбандыққа зәбір көрсету, жаны шықпай терісін сыпыру, басын бірден кесіп тастау, құбылаға бұрмау және буаз малды құрбан шалу мәкруһ.