ЖАЙЛЫ ӨМІР МЕН ШЫНАЙЫ ӨМІР

Тарихта ержүректер қашанда терең қауіпті тәуекелді өмір сүру үшін барлық мүмкіндіктерді іздеген. Өмір еш сақтандырылмаған.

Қауіпті өмір сүру дегеніміз - өмірді шынайы сезіну. Егер сіз қауіпті өмір сүре алмасаңыз, шынайы өмір сүре алмайсыз. Тіршілік тек қауіп төнгенде гүлдейді.

Өмір сезімі ешқашан қауіпсіз жерде гүлдемейді. Ол тек қауіпті жағдайларда гүлдейді. Егер сіз сенімді өмір сүре бастасаңыз, сіз тоқырау келеді. Сонда адамрың энергиясы (қуаты) ағып кетпейді. Өйткені адам белгісізге қалай қадам басуды ешқашан білмейді.

Белгілі нәрсе әлдеқайда қауіпсіз. Одан кейін адам таныс нәрсеге әуестенеді. Содан кейін шаршайсыз, жалығасыз, өзіңізді бақытсыз сезінесіз, бірақ олар бәрібір таныс және жұбаныш болып көрінеді. Кем дегенде, бұл белгілі. Белгісіз нәрсе сізді қорқыныштан дірілдетеді. Тіпті беймәлім идея сізді сенімсіз сезіндіреді. Дүниеде тек екі түрлі адам бар: "жайлы өмір сүргісі келетіндер", олар өлгеннен кейін де жайлы қабірді қалайды. Өмірді шынайы сүргісі келетіндер де бар, олар қауіпті, тәуекелді өмірді таңдайды. Өйткені тәуекел бар жерде ғана өмір бай.

 Неғұрлым терең қауіпті, тәуекелді жолға шықсаңыз, соғұрлым жас, сергек сезінесіз. Ол құбылыста болмыстың (рухтың) ақылы, көзі ашылады. Құлап кету қаупі артқан сайын, шетіндегі тұңғиық тереңдеген сайын жанды сезінесіз. Сонда жалықпайсың, сол сәтте өткеннің шаңы да, болашақтың қалауы да мазаламайды. Сіз өмір сүретін сол сәт өте өткір, жалын. Бұл жеткілікті. Сіз қазір осында тұрсыз.

Қауіпті өмір сүру, бұл құрметті өмір сүрмеу.

Қараңызшы, қарапайым нәрселер үшін бүкіл өміріңізді сағынуыңыз мүмкін. Адам үшін шын мәнінде кішкентай нәрселер мағыналы болуы мүмкін.

Ақша қажет. Бұл қажеттілік. Бірақ ақша мақсат емес және ешқашан мақсат бола алмайды. Сөзсіз үй қажеттілік. Бұл да талап. Адам өзін әлемнен оқшауламау қажет. Алайда қоғамға қарасаң, жағдайдың бәрі төңкеріліп кеткенін көреміз. Олар үйге арналған сияқты. Олар керек сияқты өмір сүреді. Олар үй үшін жұмыс істейді. Олар банктік шот үшін бар сияқты. Тек олар ақша жинайды, содан кейін өледі. Шын мәнінде, олар ешқашан болған емес. Бір нағыз толқып өмір сүрмей, өзендей ағып кетпей өледі. Қауіпсіздік, сыйластық қабырғалары арасында түрмеге қамалады. 

Жарас Ахан

"Уақыттың қысымы немесе ақылға азық" кітабынан үзінді